برترین راهنمای افت قند خون و سندروم خستگی مزمن - بانه مارکت

به گزارش بانه مارکت، افت قند خون، به این معنا است که سطح قند خون به شکل غیر طبیعی پایین است در حالی که سندروم خستگی مزمن، شرایطی است که به واسطه خستگی ناتوان کننده یا بیش از حد تعریف می گردد. در خصوص این دو شرایط و چگونگی این که آن ها

مترجم: آناهیتا خاقانی

منبع:راسخون

افت قند خون، به این معنا است که سطح قند خون به شکل غیر طبیعی پایین است در حالی که سندروم خستگی مزمن، شرایطی است که به واسطه خستگی ناتوان نماینده یا بیش از حد تعریف می شود. در خصوص این دو شرایط و چگونگی این که آن ها با یکدیگر مرتبط هستند، با این متن بیشتر بدانید.

با در نظر گرفتن ماهیت پیچیده این بیماری، کمیته مشورتی فدرال، توصیه به تغییر نام سندروم خستگی مزمن به انسفالومیلیت میالژیک (ME) یا سندروم خستگی مزمن انسفالوپاتی میالژیک (ME-CFS) نموده است.

سندروم خستگی مزمن (CFS) شاید یکی از شناخته شده ترین یا بحث برانگیزترین بیماری یا سندروم است. پیشتر این بیماری حتی به وسیله بعضی متخصصان پزشکی به عنوان یک بیماری حقیقی شناخته نمی شد. اما در چند دهه گذشته، سناریو تا حدی تغییر نموده است و CFS به عنوان یک بیماری حقیقی شناخته می شود. CFS، در واقع یک بیماری تنها نیست بلکه گروهی از بیماری های طبی ناتوان نماینده است که به واسطه خستگی مداوم و چند علامت دیگر شناخته می شود.

اما محققان نتوانستند علت دقیق CFS را با دقت بشناسند. بسیاری عقیده دارند که CFS به واسطه یک فاکتور ایجاد نمیشود بلکه چندین فاکتور در آن نقش دارند. حقیقت دیگری که درمورد CFS روشن شده است این است که مبتلایان به CFS، افت قند خون یا سطوح قند خون کاهش یافته دارند. در واقع، این شک وجود دارد که افت قند خون با خستگی پایدار و مزمن، نوعی از خستگی که به وسیله مبتلایان به CFS تجربه می شود، در ارتباط است. بنابراین بیایید در خصوص افت قند خون و این که چه طور می تواند باعث خستگی مزمن شود، بیشتر بدانید.

اطلاعات بیشتری درمورد افت قند خون

افت قند خون، شرایطی است که به واسطه سطوح قند خون کاهش یافته، تعریف می شود. این شرایط در بیماران دیابتی شایع تر است زیرا آن ها داروهای پایین آورنده قند خون مصرف می نمایند و مصرف بیش از حد تصادفی این داروها می تواند سطح قند خون را پایین تر از حد طبیعی بیاورد. دریافت ناکافی غذا، در حالی که این داروها مصرف می شوند هم می تواند باعث افت قنو خون شود. به هر حال، افت قند خون می تواند بدون ابتلا به دیابت هم تجربه شود.

وقتی ما یک وعده غذا می خوریم، سطح قند خون افزایش می یابد. سلول های بتا لوزالمعده هورمونی به نام انسولین ترشح می نمایند. انسولین، جذب گلوکز از گردش خون به وسیله سلول ها و بافتهای بدن را تسهیل می نماید و در نتیجه سطح گلوکز به حد طبیعی باز می شود. بنابراین، سطح قند خون می تواند به کمتر از حد نرمال کاهش یابد، چناچه فراوری بیش از حد انسولین به وسیله لوزالمعده وجود داشته باشد.

هورمون دیگری که سطح گلوکز خون را تنظیم می نماید، گلوکاگون است. گلوکاگون، به کبد پیغام می فرستد تا گلیکوژن را چنانچه سطح قند خون بسیار پایین است به گلوکز تبدیل کند. وقتی ما به مدت چند ساعت چیزی نمی خوریم، کبد، گلیکوژن ذخیره شده را تجزیه می نماید تا سطح قند خون در حد طبیعی حفظ شود. غدد آدرنال هم به افزایش سطح قند خون به واسطه ترشح کاته کولامین هایی که تبدیل گلیکوژن به گلوکز را تسهیل می نمایند، یاری می نماید. بنابراین، هر اختلالی در غدد آدرنال یا کبد می تواند باعث افت قند خون شود. دیگر دلایل احتمالی افت قند خون، مصرف بیش از حد الکل، اختلالات خوراک و اختلالات غده هیپوفیز می باشند.

رابطه بین افت قند خون و خستگی مزمن

میتوکندری ها برای فراوری ATP به گلوکز که منبع انرژی فرآیندهای بیوشیمیایی حیاتی مختلف اتفاق افتاده در بدن می باشد، احتیاج دارند. بنابراین وقتی سطح قند خون افت می نماید، سلول ها گلوکز کافی برای فراوری انرژی ندارند. این امر می تواند عوارض جانبی بر فرآیند فراوری انرژی داشته باشد. حاصل، فراوری انرژی کم و خستگی ناشی از آن است. به غیر از خستگی، افتی قابل توحجه در سطح قند خون میتواند باعث سر درد، سرگیجه، تاری دید، غش و تحریک پذیری شود.

به بیماران مبتلا به CFS و افت قند خون، اغلب توصیه می شود تا از فعالیت فیزیکی بیش از حد، خودداری نمایند. مشاهده شده است که فعالیت فیزیکی شدید، علائم CFS و سطح قند خون پایین را بسیار تشدید می نماید زیرا گلوکز به سرعت سوخته می شود تا انرژی برای بدن جهت اجرا فعالیت فیزیکی، فراهم شود. کبد، گلیکوژن را به گلوکز تبدیل می نماید اما در فردی مبتلا به افت قند خون، گلوکز فراوری شده از گلیکوژن، لوزالمعده را به ترشح انسولین بیشتر تحریک می نماید. این امر مجددا سطح قند خون را پایین می آورد. بنابراین، فعالیت فیزیکی شدید می تواند افت قند خون و CFS را تشدید کند که مجددا اشاره به این موضوع دارد که احتمالا بین این دو شرایط، رابطه ای وجود دارد.

سطح مشخصی از ضعف یا خستگی به وسیله فرد به علت فعالیت بدنی، تجربه می شود که می تواند به وسیله استراحت کافی بهبود یابد. اما اگر شما خستگی بیش از حد و دائم را تجربه کنید که با استراحت یا خواب بهبود نمی یابد، این مسئله می تواند نشانه ای از CFS باشد. علائم CFS به واسطه استراحت بهبود نمی یابند و ممکن است با فعالیت بدنی بدتر شوند. علائم اصلی CFS که به تشخیص این شرایط یاری می نمایند، موارد زیر هستند:

خستگی مداوم که با استراحت بهبود نمی یابد

خوابی که فرد را سر حال نمی نماید

حافظه یا تمرکز ضعیف

گلودرد

عقده های لنفاوی بزرگ شده (در گردن و زیر بغل)

میالژی یا درد عضلانی

خشکی و درد مفصل بدون تورم و قرمزی

خستگی بیش از حدی که بیش از 24 ساعت در پی فعالیت فیزیکی یا ذهنی ادامه می یابد.

فرد باید حداقل 4 علامت از موارد ذکر شده را همراه با خستگی پایدار و بدون علت قابل شرح به مدت 6 ساعت یا بیشتر داشته باشد تا معیارهای تشخیصی CFS را دارا باشد. اگر این معیارها را نداشته باشید، خستگی شما می تواند مرتبط با بعضی شرایط بهداشتی دیگر باشد یا ماهیتی ناشناخته داشته باشد.

علاوه بر افت قند خون، احتمالا CFS با مسائل سیستم ایمنی، کمبودهای تغذیه ای، مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها و داروهای خاص، استرس و آسیب روحی، اختلال عملکرد غده آدرنال، عدم تعادل هورمونی، عدم تعادل فلور روده (به خصوص رشد بیش از حد کاندیداآلبیکانس) و عفونت های ویروسی ایجاد شده به وسیله ویروس اپشتین بار و هرپس ویروس انسانی 6 مرتبط باشد. CFS، در زنان شایع تر است.

افت قند خون در تعداد زیادی از مبتلایان به CFS مشاهده شده است. در غیاب هر شرایط دیگری که باعث خستگی مزمن شود، پزشکان اغلب در پی افت قند خون به عنوان علتی احتمالی می باشند. به هر حال نمی توان گفت، خستگی و CFS تنها به واسطه یک فاکتور ایجاد می شوند و همه مبتلایان به CFS، سطح قند خون پایین دارند.

برطرف مسئولیت: این مقاله، تنها هدف اطلاع رسانی دارد و نباید به عنوان جایگزینی برای مشورت پزشکی تخصصی با آن برخورد شود.

منبع: راسخون