پلی برای ساختن دنیایی بهتر - بانه مارکت

به گزارش بانه مارکت، اگر کرونا به رغم تمامی بلایای عظیمش یک حسن داشته باشد، این است که به دنیایان متذکر شده هر چه سریع تر یک دنیای ایمن تر بسازند. شاید بعضی بر این باور باشند که این بیماری دنیا را نابود نموده اما حقیقت امر این است که کووید 19 تأکیدی بود بر آنچه دائماً توسط مردم و سران کشورها نادیده گرفته می شد.

کرونا این را تعیین ساخت که سیستم های تأمین سلامتی و امنیت اجتماعی در کمترین سطح کارایی خود قرار دارند و به همین سبب و با احتساب کاستی های بوروکراتیک، نظام های اداری و سیستم های چرخش امور در کشورها در حال فروپاشی است. آخرین باری که بحران هشداردهنده ای از این دست را تجربه کردیم در زمان برپایی جنگ جهانی دوم بود.

از چرچیل تا جانسون

در آن سال ها و همچنین طی پی ریزی مقدمات آن جنگ و در دهه 1930 که عصر موسوم به رکود اقتصادی در امریکا حاکمیت داشت نیز سقوط های اقتصادی و اجتماعی عظیمی شکل گرفت اما با این تفاوت که در انگلیس و امریکا امثال وینستون چرچیل و فرانکلین دی روزولت حکومت می کردند. آنها آدم های متفکری بودند حال آنکه اکنون قدرت در دست بوریس جانسون و دونالد ترامپ است که بیش و پیش از آنکه سوژه ها و اتفاقات را کامل بفهمند، درباره آن سخنرانی های پرآب و تاب می نمایند. محصول این بی کفایتی ها امواج فزاینده کووید 19 در سطح جهان و نوعی احیای روحی آدم های مبتلا به این بیماری است که در عصر پس از کرونا به رغم دردهای جسمانی ماندگار جهان را به گونه ای دیگر و امور مختلف را به شکلی عمیق تر می بینند و از سطحی نگری های سابق پرهیز می نمایند اما عده زیادی اصولاً زنده نمی مانند تا این پرواز روحی را پس از رستاخیزی منفی تجربه نمایند. آیا سایر جهانیان و اصولاً ابنای بشر حاضرند از تمامی ویرانگری های حاصل از هجوم کرونا پلی برای ساختن جهانیی کم نقص تر بسازند چرا فرض نکنیم که مثلاً اکوسیستم های دریایی فرو ریخته و علوم فضایی ما منهدم شده است. آیا در چنان شرایطی به لزوم از نو ساختن پی نمی بردیم و آن را به اجرا درنمی آوردیم؟ پس چرا به جهانی پس از کرونا و ویرانگری های آن به همین شیوه نگاه نکنیم.

بی بهره از حوصله و علم

مشکل عظیم امروز جهان نه یک مقابله ناکارآمد با یک بیماری ویروسی جانفرسا بلکه ناآمادگی برای حل هر چالشی است که از حوصله و علم لازم برای برطرف آن بی بهره مانده و همه چیز را سهل گرفته ایم. درد عظیم کنونی این است که جهان فاقد سیستم های کارآمد برای کنار زدن اپیدمی هایی است که واقعاً توانمند باشند. روزگاری خودداری دولت ها از متوقف کردن فرایند فراوری سلاح های کشتار جمعی برای مردم خطرساز بود ولی امروز فقدان هماهنگی و یکدستی بین سیستم های تقویت بهداشت و طب در مقابله با ویروس های عظیم از آن سلاح ها هم مرگ آفرین تر شده است. تا دیروز دشمنان ما بین کشورها و ملل مختلف فرق می گذاشتند و فقط طبقات نگون بخت را هدف می گرفتند اما امروز با دشمنی طرف هستیم که آشنا و بیگانه نمی شناسد و همه را از پای در می آورد و تبعیضی بین مردم نمی گذارد. امروز بیشتر رهبران جهان مقابل کووید 19 می لنگند زیرا برای تقابل با چنین موجودی آماده نبودند و ما همچنین چیزی را از آنها نخواسته بودیم و ساز و کارهای آن هم در اختیار این حاکمان نبوده است.

احتیاج به شیوه نامه ای یکسان

امروز در سلامتی زیستن بعضی افراد برای حفظ جان ها کفایت نمی نماید زیرا همواره طبقات فقیرتری هستند که به سبب کمبود امکانات و ضربات سنگین این بیماری نالان یا کشته می شوند و آنچه از بیماری آنها ساطع می گردد ما را هم ساقط می نماید. بنابراین به یک شیوه نامه یکسان و فراگیر و جهانی بدون مرزهای کشوری شناخته شده محتاجیم تا انسان ها را صرفنظر از هر رنگ و طایفه و تباری که دارند در قبال این بیماری که دارند در قبال این بیماری مصون و محفوظ نگه دارند و نه فقط انسان های ثروتمند و طبقات خاصی بلکه توده ها را امنیت جانی تازه ای ارزانی دارد. فقط از این طریق است که جهان پابرجا می ماند چون برخلاف عوارض و بیماری های مهلک قبلی نمی توان جهانی را به نظاره نشست که آدم های ممیز آن تماماً زنده می مانند و همه ضعفای آن محو می شوند. این حلقه ای است که به همه قشرها نفوذ و تار و مار می نماید و تا به فرهنگ فراکشوری و علوم فرامرزی و یک فداکاری همگانی دست نزنیم کووید 19 ها همچنان قربانی خواهند گرفت و کره خالی لاغرتر و شنماینده تر وارد بحرانی بس عظیمتر خواهد شد.

منبع: CNN