دایناسورها خونگرم بودند یا خونسرد؟ سرنخ ها در آنالیز تنفس و استخوان هایشان نهفته است - بانه مارکت

به گزارش بانه مارکت، دایناسورها از نظر تکاملی جایی بین خزندگان و پرندگان بودند و یکی از نکات بحث برانگیز در خصوص آنها، این است که آنها خونگرم بوده اند یا خونسرد. یک مطالعه نو ممکن است با تجزیه و تحلیل نشانگرهای متابولیک در استخوان هایشان، پاسخی به دست بدهد.

پس از یک قرن از کشف دایناسورها همچنان دایناسورها را موجوداتی کند می دانستند و اعتفاد بر این بود که مانند خزندگان خونسرد هستند.

در دهه 1960 شواهدی به دست آمد مبنی بر اینکه شاید دایناسورهای خونگرم هم وجود داشته اند. این کار با مطالعه روی آناتومی ساروپودهای غول پیکر و کشف Deinonychus ، شکارچی چابکی که الهام بخش Velociraptors فیلم پارک ژوراسیک است، آغاز شد.

در مطالعه نو، دانشمندان روش نوی را برای مطالعه اندازه متابولیسم حیوانات، از جمله حیوانات منقرض شده، به دست آورده اند. آنها با آنالیز استخوان های آنها اندازه اکسیژن تنفسی آنها را برآورد می نمایند.

برای اندازه گیری متابولیسم یک جانداز کافی است که پی ببرید چقدر اکسیژن جذب می نماید و با چه نرخی آن را برای تبدیل منابع انرژی مورد استفاده قرار می دهد. حیوانات خونگرم نرخ متابولیسم بالایی دارند و برای همین مقادیر بیشتری اکسیژن تنفس می نمایند و باید غذای بیشتری بخورند تا دمای بدن خود را بالا نگه دارند. از سوی دیگر، موجودات خونسرد، اندازه متابولیسم کمتری دارند، بنابراین کمتر نفس می کشند و غذا می خورند، اما در عوض برای گرم نگه داشتن خود به گرمای محیط خود متکی هستند.

هنگامی که جانوران نفس می کشند، آبشاری از واکنش های زیستی ایجاد می نماید که مواد زائد مولکولی را در استخوان های آن باقی می گذارد. اندازه این ضایعات مستقیماً با اندازه اکسیژن تنفس شده ارتباط دارد و از روی آن می گردد خونسرد یا خونگرم بودن جاندار را حدس زد. جالب است که این نشانگرها در طی فرایند فسیل شدن دایناسورها، از بین نمی فرایند و مخدوش نمی شوند.

عکس بالا: تصویر میکروسکوپی از ماتریکس خارج سلولی فسیل آلوزاروس، یکی از دایناسورهایی که برای متابولیسم آن مورد مطالعه قرار گرفته است.

بنابراین برای مطالعه نو، دانشمندان از تکنیک هایی به نام طیف سنجی Raman و FTIR برای آنالیز این نشانگرهای مولکولی در استخوان ران 55 گروه از حیوانات استفاده کردند. اینها شامل حیوانات منقرض شده ای مانند دایناسورها، پتروسارهای پرنده و پلزیوسارهای دریایی و بعلاوه پرندگان، پستانداران و خزندگان مدرن می شد.

از آنجایی که متابولیسم جانداران زنده به خوبی شناخته شده، این تیم توانست پروفایل های مولکولی استخوان های آن ها را با استخوان های حیوانات منقرض شده مقایسه کند و اندازه متابولیسم آنها را برآورد کند.

تایج شگفت انگیز بود. بسیاری از گونه ها خونگرم بودند، از جمله پتروسارها، پلزیوسارها، ساروپودها (دایناسورهای گردن دراز مانند براکیوزاروس) و تروپودها (دایناسورهای درنده مانند تی رکس).

بعضی از آنها حتی متابولیسمی بالاتر از پستانداران و نزدیکتر به پرندگان نشان دادند. به نظر می رسد که دیگر دایناسورها، مانند استگوزاروس و تریسراتوپس ، نرخ متابولیسم پایین تری نسبت به خزندگان خونسرد مدرن داشته اند.

تصویر بالا: مقایسه متابولیسم حیوانات مختلف مورد آنالیز در این مطالعه -رنگ زرد/نارنجی نشان دهنده خونگرمی و رنگ آبی/سبز نشان دهنده خونسردی است. از چپ: پلسیوساروس، استگوزاروس، دیپلودوکوس، آلوساروس و مرغ مگس خوار مدرن

این تحقیق بینش نوی در ما، در خصوص فیزیولوژی و حتی رفتار دایناسورها و سایر گونه های منقرض شده ایجاد می نماید.

این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.